Online Koorts

De laatste paar jaar heb ik het gevoel dat ik gevangen zit in een schilderij van Salvador Dali.

Surrealistisch, mooi en toch vreemd verontrustend.

Misschien kan ik het omschrijven als een gevoel van sociale schizofrenie: een voortdurende manifestatie van het leven dat kunst imiteert op een nogal disfunctionele manier.

Mijn analyse is terughoudend omdat ik niet genoeg statistische gegevens heb om het erg wetenschappelijk te maken. Ik heb echter genoeg persoonlijke ervaring om het te kwalificeren als een nuttige verzameling gedachten gematerialiseerd uit zitten en soms wentelen in de modder. Om mijn ontgoocheling te illustreren kan ik de aandacht vestigen op een recent, maar kort gesprek met een jongeman die zijn weg vond naar mijn online mijmeringen.

Thee? Koffie? Ik?

Ik vond het nogal indrukwekkend dat hij moeite had gedaan om mijn schrijfsels te vinden. Ik vond het geweldig om eindelijk iemand te ontmoeten die de tijd nam om te lezen! Mijn verwachtingen liggen al vrij laag: Mijn schrijfsels zijn meestal kort en sensueel en goed genoeg om tussen twee metrostations over te mijmeren. Het zijn zeker niet de lange, sombere manifesten die ik meestal zelf consumeer.

Hij vond het stuk over de Fransman die me de pikfoto had gestuurd leuk. Hij schreef dat het enige probleem met mijn verhaal was dat ik hem niets had teruggegeven!

Op dat moment voelde ik mijn hart zinken. Dat was het? Dat was zijn belangrijkste ervaring met dat artikel?

Yep!

Hij en vele anderen daarvoor en daartussen.

Ik heb onlangs een vrij lang interview beluisterd over de nadelen van de seksuele revolutie voor vrouwen, en de empathische conclusie was: "het is niet zijn schuld". Ik denk dat ik het ermee eens kan zijn dat het niet de schuld van een bepaald persoon is dat we geobsedeerd zijn geraakt door snel genot en de bevrediging van onze eigen behoeften ten koste van sociale etiquette. Het narcistische zelf is tegenwoordig verwant aan zelfliefde, het opbouwen van zelfvertrouwen en het verslaan van demonen uit de kindertijd. En toch! Eenzaamheid is een constante en groeiende epidemie onder jong en oud. Waarom?

Misschien is een van de redenen dat mensen niet bereid zijn om persoonlijke vrijheid op te offeren voor gehechtheid (van welke aard dan ook), en dat ze deze dingen in de eerste plaats als wederzijds exclusief zien?

Het draait allemaal om comfort en gemak... niet om liefde.

Ik heb een kennis (nauwelijks, zou je kunnen zeggen), die me nog niet zo lang geleden ronduit benaderde met een verzoek om seks. Zijn voorwaarde (om mij te voorzien van een goedgetraind lichaam en een knap gezicht) was dat ik helemaal niet over mezelf mocht praten. Hij wilde me niet kennen of iets over me weten. Het zou "gewoon seks" zijn. Als je teruggaat naar de tijd van voor de online en seksuele revolutie, zou zijn benadering waarschijnlijk hebben geresulteerd in een klap in je gezicht.

Ik koos echter voor de empathische benadering en probeerde te begrijpen waarom het hem helemaal niets kon schelen of ik nog leefde of dood was. We botsten een tijdje over definities. Tijdens de chats gingen we heen en weer over waarom dit en waarom dat. Uiteindelijk werd duidelijk dat hij niet verliefd wilde worden. Het was ook duidelijk geworden dat hij een paar keer was afgewezen terwijl hij "de vriendenkaart" speelde. 

Niet mijn probleem...dacht ik 🤔. Krijg een dikkere huid! 🤷🏼‍♀️

Mijn gedachten, en die van een aantal wijzere mannen die ik sindsdien heb gesproken, zijn dat er nooit verwachtingen hadden moeten zijn. Dat het vinden van een match voor daten en vrijen, en misschien ook om in die relatie te blijven, standaard moeilijk is en tot veel mislukkingen leidt voordat er succes is.

Ik zou er ook aan toe willen voegen (niet om de casual seksmarkt al te zeer te veroordelen) dat seks zonder emotie een illusie is, bijna net zo goed voor mannen als voor vrouwen. 

En dan is er nog het andere uiterste! Binnen twee weken nam wat begon als een gesprek over een rol in een aankomende donkere komedie een bizarre wending. Hij stelde een etentje voor om de rol en het script te bespreken en me te coachen naar de best mogelijke prestatie. Ik was onder de indruk van de onberispelijke planning en van zijn suave uitdrukkingsvaardigheid. Er zijn niet veel mannen die zo goed kunnen praten! Hij was een opkomende regisseur die al in een televisie-interview had opgetreden over zijn eerste, korte film 📽️. 

Wat kon er misgaan?

Blijkbaar gezond verstand! 🤡

Ik kreeg obsessieve "goedemorgen's" en "goedenacht's", vragen over waarom ik niet met hem praatte als ik online was...waar ik heen ging, met wie ik omging. Hij had absolute trouw nodig "voor de rol" maar ook MEER. We hadden elkaar nog niet eens ontmoet en hij had al besloten dat we voor elkaar gemaakt waren. De realiteit deed er niet toe. Net zoals de realiteit er tegenwoordig niet meer toe doet. Je kunt zijn en krijgen wat je denkt dat je bent en verdient. Het wordt moeilijk om te zien waar de waarheid ophoudt en de leugens beginnen.

Niet de eerste en zeker niet de laatste "artiest" die een huwelijksaanzoek doet aan een al getrouwde vrouw 👠

Ik ben tot de conclusie gekomen dat deze online koorts zich zowel manifesteert als goedkope promiscuïteit (aka porno) en als verliefdheid op liefde. 

Niets online is echt... totdat het in je gezicht is. En zelfs dan...🤔

En toch zijn we de hele tijd online, elke dag en doen we weinig tot geen moeite om ons IRL te binden. 

Te druk? Of gewoon slecht gepland?

Of... tenzij er een duidelijke terugkomst is, willen we met niemand close zijn?

Een bijzonder verleidelijk element van het online rijk blijft het gemak van contact. Aan de ene kant overbrugt het grensoverschrijdende afstanden tussen geliefden, terwijl het aan de andere kant het menselijke contact met "het meisje of de man naast ons" beperkt.

Apps voor dating, apps voor affaires, apps voor spanking en apps voor gezelligheid. Elke paar maanden komt er een nieuwe app die belooft te leveren wat alle anderen niet konden: een echte connectie. 

Op weg naar deze kerst 🎄 stel ik voor om de kracht van apps te beperken en de kracht van jezelf te maximaliseren... een beetje zoals "elf" maar dan met een "s" 😁. 

Het betekent: wees authentiek, wees waarheidsgetrouw, wees zorgzaam...

Window shopping is voor tassen, laarzen en armbanden...niet voor mensen. 😉 

Oh...en fijne kerst 🎁!