Erotix Salon April 2024

Het is weer die tijd van het jaar dat de vogeltjes en bijtjes de zomer inluiden en het weer eindelijk wat rustiger wordt in België. We trekken weer die sexy feestkleren aan en laten onze haren los. Het jaarlijkse Erotix-salon siert de arena van Brussels Kart Expo in Groot Bijgaarden; en we worden erheen getrokken als de spreekwoordelijke motten naar de vlam. Waarom?

Omdat het leuk is. Omdat het tastbaar is! Omdat het heet is!

Dit jaar is er iets minder vrijheid. Ik denk dat met het tijdperk van de covid achter ons, het tijd is om die anti-iets-principes die zo kenmerkend zijn voor zoveel van onze samenleving tegenwoordig, in te voeren.

Geen openlijk publiek naakt!

Maar wat jammer. Tenminste vanuit mijn oogpunt. Tegenwoordig veranderen we de regels zoals we van ondergoed veranderen; dus ik weet nooit meer precies wat OK of N.OK is.

Niettemin gingen we traditiegetrouw met vrienden; en een paar nieuwe mensen. Hoe meer, hoe beter! Ik had mijn vriend X (op de foto) een text gestuurd. "Zo willen wij het ook!" Hij antwoordde terug.

Erotix is een gerecht dat je het beste warm kunt opdienen en in een groep kunt proeven. Het was de perfecte gelegenheid om weer met elkaar in contact te komen na bijna een jaar ploeteren voor ons allemaal. Waarom gingen we niet gewoon bowlen? Of thuis een kaartspel spelen?

Omdat het saai is en omdat we, naast onze verantwoordelijkheden als ouders, werknemers en echtgenoten, altijd een alternatieve levensstijl hebben gehad en stoom afblazen binnen je eigen soort mensen is gewoon magisch.

Dus wat gebeurde er? Genoeg!

We keken naar zinnenprikkelende vuurshows en paaldansacrobatiek. We keken naar de verkoopstands en lachten om een gigantische fallusvormige pluche. We namen wat bier en gingen een luchtje scheppen. Terwijl we de geur van Belgische frieten inademden en ze van hun rook genoten, kwam er een erotische artiest naar ons toe die een vuurtje nodig had. Ouderwetse gimmicks om vriendschap op te bouwen. Verrassend genoeg raakten we allemaal verwikkeld in een interessant gesprek over de sociale en culturele dynamiek van seksualiteit, waarbij ze bekende dat ze het hier veel moeilijker vond om mensen te benaderen dan in Frankrijk. We gingen uit elkaar en ze nodigde ons allemaal uit om langs haar eenhorn versierde stand te komen.

Onze vrienden gingen op zoek naar het andere stel, terwijl wij een ander missie te vervullen hadden. In een zee van mooie dames moesten we die ene speciale dame vinden die we het jaar ervoor hadden ontmoet. Voorafgaand aan de salon hadden we een paar berichtjes uitgewisseld en beloofd elkaar nog eens te ontmoeten. Op onze pelgrimstocht naar de VIP-stand (waarvan we later ontdekten dat die op papier niet echt bestond) stopten we bij de Champagne Bar om het promotiedrankje voor dames te claimen. In alle kakofonie en verwarring hadden we de kans gemist en waren de deuren van dat gedeelte gesloten voor degenen die niet aan het reserveringsquotum voldeden.

In mijn klassieke win-win benadering, maakte ik van de gelegenheid gebruik om te vragen hoe we onze ster konden vinden (met naam en toenaam). De twee goedgehumeurde heren die het verboden gebied bewaakten, gingen met ons in gesprek en openden heel charmant een verse fles champagne. Ik voelde me als Wendy tussen drie Peter Pan's en vond het gepast om hem een kus op de wang aan te bieden, in plaats van een vingerhoed, in ruil voor de fluit bruisende bubbels.

Ondanks de aanwijzing die we hadden opgepikt, konden we onze ster niet vinden en uiteindelijk vond zij ons. De plek is elektrisch en als je in je element bent, vindt de stroming je.

Het is altijd ironisch voor me geweest hoe mijn beste vriendschappen en diepste connecties zijn gesmeed binnen diegenen die door de gewone wereld worden geminacht. Ik zwem zelf in een dualisme van tegenstrijdigheden (het symbool van de Vissen is hier heel toepasselijk) en mijn onthechting van mijn eigen mentaliteit (een beetje zoals de krab die zijn exoskelet dumpt) levert me waarschijnlijk veel brownie points op bij degenen die niet veroordeeld willen worden, maar gewoon gehoord. In ruil daarvoor heb ik het gevoel dat ik eindelijk kan ademen wanneer ik omringd ben door dezelfde mensen die ik omhels. Ik kan de minnaar en de sociopaat zijn en het kan niemand iets schelen.

Vrijheid.

Terwijl de nacht vordert en de lucht frisser wordt, nemen we afscheid van onze lieve, tijdelijke metgezel (onze herontknoping vereeuwigd op een moderne Polaroid) en voegen we ons buiten weer bij onze groep. Sommigen van ons zijn wat meer aangeschoten dan anderen, maar de gesprekken dwalen af naar relevantie. Het deed me denken aan die oude Zuid-Afrikaanse kuiers (huisfeestjes: in Afrikaans) waar we als jongvolwassenen allemaal dronken werden van goedkope wijn en sterke wiet en spraken over filosofie, politiek en ideologie. Intellect en plezier waren toen een ding.

Nu, we allemaal een beetje over onze hoogtepunt heen zijn, ander land, andere context, andere leeftijd, is de cirkel van de oroboros toch rond.

"Na covid zijn de dingen niet meer hetzelfde geweest." Zei de dame van ons nieuwe stel. "Er is geen respect. Vrouwen zijn gewoon objecten." We knikten allemaal bevestigend.

Het gesprek ging toen over seksualiteit. Wat maakt een relatie goed? Wat voor soort seksuele compatibiliteit heb je nodig om tientallen jaren als koppel (met kinderen) te overleven? Hoe zit het met zelfstimulatie en plezier vinden in je eigen lichaam?

Het intense verlangen om overal een antwoord op te hebben en gelijk te hebben, overschaduwt vaak het belangrijkste van een open gesprek: OPENHEID.

Mijn vriendin Marie en ik (ook op de foto) bespraken de onderwerpen en kwamen tot de conclusie dat het antwoord is: Er is GEEN antwoord, maar ALLE antwoorden samen...in verschillende maten, aangepast aan wie jij bent als individu.

Uiteindelijk trokken we ons terug naar binnen voor de laatste voorstelling van CHALEUR door mijn absoluut favoriete persoon, drie jaar op rij: Babou! De presentator van Erotix. Ik heb me dit jaar voorgenomen om hem eindelijk persoonlijk te ontmoeten. Marie, die goede connecties heeft binnen de uitvoerende rangen, hoorde mijn wensen en regelde het terloops. De man torent boven me uit met zijn opgepompte armen en sprankelende persoonlijkheid.

"Betoverend!" roep ik uit terwijl we de terloopse Belgische begroeting uitwisselen. Voor de tweede keer die avond voelde ik me een beetje nerveus! Het is een zeldzaam gevoel dat een broodnodige stoot adrenaline schiet in een lichaam dat tegenwoordig veel sneller moe wordt.

Hij reageert vrolijk, maar is veel meer onder de indruk van de al even torenhoge aanwezigheid van mijn man. Hij heeft hem een brede glimlach met een knuffel en een kus.

Je kunt ze niet allemaal winnen! Ik glimlachte inwendig.

Terwijl we allemaal onze weg terug naar onze respectieve auto's vervolgden, de avond vol plezier en kronkels, besloten we gekscherend om elkaar volgend jaar weer te zien. We moeten de verwachtingen realistisch en vooral laag houden. Want: HET LEVEN!

Dus? Gaat de Erotix-salon alleen over losbandigheid en seks?

NEE. Het gaat over tastbare verbinding en de universiteit van het leven van intermenselijke uitwisseling.